سبکدستی

ناخن ز سبکدستی ما برگ خزان است چون سکه به زنجیر نداریم درم را

نمی گیرد به دندان پشت دست خود سبکدستی که پیش از سیل رخت خود برون از خانه اندازد

آبروی سعی را گوهر کند ویرانه ام گنج بردارد سبکدستی که تعمیرم کند

بر دل خود هر که چون فرهاد کوه غم نهاد از سبکدستی بنای عشق را محکم نهاد

دیشب سبکدستی تو را می‌داد گستاخانه می کامروز از آن لایعقلی بر سر گرانی ای پسر

کو سبکدستی که من چون پنبه مینای می فتنه ها در زیر سر دارم تماشاکردنی

دارم آن صبر که گر در قدحم زهر کنند به سبکدستی تسلیم، شکر گردانم

با سبکدستی ما برق حوادث چه کند؟ جرأت کشتی ما رنگ خطر می‌ریزد

زهر اگر در قدحم هم‌نفسان ریخته‌اند به سبکدستی تسلیم شکر ساخته‌ام

خس و خاری که درین دامن صحرا پهن است به سبکدستی سیلاب بهم می آید