سبک مغز

تا چون درویشان توان با گاه گاهی ساختن از سبک مغزی است با زرین کلاهی ساختن

می کند یک جانب از خوان تهی سرپوش را هر سبک مغزی که بر سر می نهد دستار کج

با سبک مغزان تن پرور، سخن بی فایده است از قبول نقش، کاغذ راست مانع روی چرب

دل به قدر عقل هر کس را اسیر غم شود چون سبک مغزی فزون شد سرگردانی کم شود

نمی گردد به جایی پای ناقص فطرتان محکم به حال این سبک مغزان، دل الحاد می لرزد

بر سبک مغز، خموشی است گران در مستی که نفس را نتوان داشت به زنجیر در آب

در سبک مغزان اثر افزون کند رطل گران برق در فریاد آرد نیستان را بیشتر

می روند از جا سبک مغزان ز دنیای خسیس برگ کاهی کهربای حرص را بال و پرست

هست در میزان بینش هر سبک مغزی گران برگ کاهی چشم را منع از پریدن می کند

همچو کاغذ باد،گردون هر سبک مغزی که یافت درتماشاگاه دنیا می پراند بیشتر