سبک روح

سبک روحانه از خویشت برد گر نالهٔ بلبل چو بوی گل، به دامان صبا، مستانه آویزی

با آن سبک روحی گل وان لطف شه برگ سمن چون او ببیند روی تو هر برگ او گردد سه من

دور شو ای عقل نادانی مکن با سبک روحان گران جانی مکن

باد از لطفت سبک روح آمده خاک از حلمت گرانی یافته

خاموش کن و هر جا اسرار مکن پیدا در جمع سبک روحان هم بولهبی باشد

سبک روحی نمود آن روح ثانی ولیکن خواب کرد آن شب گرانی

گفتم که زیارتی کنم گفت دلم نزدیک سبک روح گرانجان چه کند

گرچه این شعر گران سنگ چهل من بیشست هم سبک روح و لطیف آمد با نسبت من

یار سبک روح! به وقت گریز تیزتر از باد صبا بوده‌ای

نهان از خلق بر دوش سبک روحی بود سیرم نباشد همچو رنگم در پریدن بال و پر پیدا