سبلت

شرابخواره چو بر خویشتن روا دارد که سبلت از قی ناپاک می بیالاید

به پات اندر خار و به دستت اندر مار به ریشت اندر هار و به سبلت اندر تیز

آن مسیحا مرده زنده می‌کند وان جهود از خشم سبلت می‌کند

بگذر از ریش و سبلت و بینی که تو این نیستی که می‌بینی

همچون فرعون ریش را شانه مکن گر شانه کنی سزای سبلت بینی

بر سبلت ناپسند خندد وان را که پسند کار بندد

کردی اندر سبلت و ریشش نگاه هرچه دیدی اندران موی سیاه

هرآن شمعی که ایزد بر فروزد کسی کش پف کند سبلت بسوزد

توبه‌ای کن اشک باران چون مطر ریش و سبلت را ز خنده باز خر

گوید اجلش کای خر کو آن همه کر و فر وان سبلت و آن بینی وان کبرک و آن کینک