سبطی

نور چشم دین و ملت هست سبطینت که هست خاک پاشان توتیای چشم جوزا آمده

قبطیان را ازان دهان پر خون سبطیان را ازو روان افزون

یاموسی است و گنبد پرنور طور او هفتاد تن سبطی اش از پی به یاوری

سلام بی‌شمار از حی داور بزهرا و بسبطین و بحیدر

آب شد بهر سبطیان بیغش خون شد از بهر قبطیان آمد

علی، سبطین و جعفر با محمد دو موسی باز زین العابدین است

سماع بزم گردون از دم سبطین زهرا دان نه از صورت صدای ارغنون زهره ی لاعب

آری نیلی‌کزوست سبطی سیراب خون شود آبش به‌کام قبطی ابتر

هر که به کعبه هدی اندر رسید از تو و سبطین پیمبر رسید

گفته‌اند که: این هفتاد مرد بسن بالای بیست سال بودند، و بچهل سال برنگذشته، از آنکه هر چه کم از بیست سال بود هنوز با وی جهل صبی بود و نقص کودکی، و هر چه بالای چهل است با وی ضعف پیری بود و نقصان عقل. کلبی گفت: از آن هفتاد، شصت مرد پیر بودند و بیش از آن پیر بدست نمی‌آمد. ربّ العزّة وحی کرد بموسی که ده جوان برگزین از ایشان. موسی ده جوان برگزید، بامداد که برخاستند همه پیران بودند، و گفته‌اند که: از هر سبطی شش کس برگزیدند، جمله هفتاد و دو بودند. موسی گفت: هفتاد مرد مرا فرموده‌اند دو کس بجای مانید، تا هفتاد راست شود، هیچ کس رغبت نکرد که از ایشان واپس بود و بماند، و باین معنی خلاف کردند و جدال در گرفتند. موسی گفت: هر آن کس که نشیند بفرمان و نیاید، ثواب وی هم چندان است که آید و موافقت کند. کالب بن یوفنا و یوشع بن نون هر دو بیستادند و نرفتند، و موسی ایشان را فرمود که روزه دارید، و پاک شوید، و غسل کنید، و جامه‌ها بشوئید. پس ایشان را بفرمان حق بر آن وعده‌ای که از حق یافته بود بطور سینا برد.