سبزک

حاصلم را باغبان پیش از دمیدن دیده بود سبزکرد از سایه مژگان غم خار مرا

چون سبز کشته‌ایست خط یار و تو مدام دهقان صفت مجاور آن سبزکشته‌ای

هر کاو زخری سبزک آید خورشش بر مرگ مفاجا بود آخر کنشش

استان غور در مرکز افغانستان است و با استان های بامیان، دایکندی، جوزجان، فاریاب، بادغیس، هرات، فراه و هلمند مرز مشترک دارد. مرکز این استان شهر فیروزکوه است. غور هفتمین استان پهناور و سیزدهمین استان پرجمعیت افغانستان است. پهناوری آن ۳۶،۶۵۷ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۸۰۹،۲۴۵ نفر است. شهرستان لعل و سرجنگل پرنفوس‌ترین شهرستان این استان است. میانگین ارتفاع آن ۲۲۳۰ متر و بلندترین نقطه آن سبزکوه با ۴۱۵۲ متر بلندی است. غور از استان های تاریخی و کوهستانی افغانستان است اما دره‌های حاصلخیز داشته که توسط مرغاب، هریرود و فراه رود آبیاری می‌شود. این استان به مرکزیت شهر فیروز کوه نزدیک به ۵۰۰ سال پایتخت سلاطین غوری بود.

ز اندیشه و خیال فرو روب سینه را سبزک بنه ز دست، و نظر کن به سبزه‌زار

ریحان به خط پشت لب او کجا رسد کاین سبزه رابه آب گهرسبزکرده اند

به مرغزار نگه کن که هر دمش گویی زمانه خلعت دیبای سبزکار دهد

تخم امّیدی به سودای حضوری‌کشته‌ام سبزکن یارب سر در جیب پامال مرا

بر سایۀ سر تو ، بهر جا که بگذری چتری زنم بنفش ز دیبای سبزکار