سبحات

مپند ار او نهان و تو عیانی تو در سبحات سبحانی نهانی

پرده‌های وجه شمس لایزال که معبر شد به سبحات الجلال

پرده کعبه دهد حاجت و در محفل وی لوذنت مهجتنا لاحترقت من سبحات

شد عیان در کاخ ظلمانی فروغ ذوالجلال گشت پیدا نور سبحانی ز سبحات جلال

فضایی سر بسر انوار از سبحات قیومی ریاضی سر بسر گلزار از نفحات ربانی

پروانه کیست تا متعلق شود به شمع باری بسوزدش سبحات جلال دوست

ای ز خورشید جمالت هر دوعالم غرق نور وی ز سبحات جلالت هرکجا شرست و شور

نگنجد نور حق اندر مظاهر که سبحات جلالش هست قاهر

حجاب او توئی ای دل برو از خویشتن بگسل که از سبحات وجه او رسد انوار سبحانی

دلا نقاب برافکن ز روی او و مپرس ز آنکه سوخته گردی در آتش سبحات