سایس

شاهی است سایس دین نوری است سایهٔ حق تایید حق تعالی کرده ندا تعالش

باد را سایس زلف تو، درآورد به بند سایه را چاوش حسن تو، برانگیخت زره

گلی کش خار زلف مشک سایست عجبتر آنکه مشکش دلربایست

از بس کشیده ای به قطار بهادران سایس نمانده است به طومار روزگار

ای خسروی که سایس امر تو از نفاذ بر پای هفت توسن گردون نهاد قید

ای سایس اغیار بتعلیم و هدایت نفس دغلت را نکنی هیچ سیاست

بدست سایس عدلش زبون شد ابلق دهر اگر چه سرکش و بدخوی و تند بود و حرون

حقیقت خود شناسایست خود را برش یکسانست اینجا نیک و بد را

رزقمز غصه دین از بسکه بوقازده دوگولور نه عجب سایسلر آبمزی دانمزه

ای همچو خر و گاو که و جو طلبت تا چند کند سایس گردون ادبت