زینهار

اگر نه سکته حیرت بود حسودت را ز یک خلاف تو صد زینهار بگشاید

زینهار از کسی که در غم دوست پیش بیگانه زینهار کند

زینهار ای دل ز تیر چشم مستش گوشه گیر هر که هشیارست می دانم ز پیش مست رفت

اگر یابم از تو به جان زینهار به چشمم شود گنج و دینار خوار

ژنده‌پوشانی که آنجا زندگان حضرتند تا نداری خوارشان از روی نخوت زینهار

گرد خواری پیش خیز شهسوارعزت است زینهار ای ماه مصر از چاه و زندان غم مخور

کفن به ‌گردن ‌کیوان زیارهٔ برجیس که هست از تو مرا چشم زینهار امروز

چنین داد پاسخ که شاه سترگ ابی زینهاری نباشد بزرگ

دل خیال زلف و خالت کرد، گفتم: زینهار! در گذر زینها که اینها سر به سودا می‌کشند

تا نظر گردانده ای، گلها ورق گردانده اند زینهار ایمن ز نیرنگ چمن پیرا مباش