زید

آنک بالایی گزیند پست باشد عشق در آنک پستی را گزید او مجلس سامی است آن

تنی چند بگزید عیار‌وش کماندار و سختی‌کش و سخت‌کش

بی سر دست آن گزیده جوان باشه آورده علت یرقان

سپاه آن که بر در، همه بنگرید کسی را که شایسته تر برگزید

مرا ای عاشقان از دور بینید بسوزید ار به نزد من نشینید

از همه عالم گزیدست او مرا شد سه روز اکنون که دیدست او مرا

توئی بردار گوئی بایزید است ز تو پیوسته گویا بایزید است

جامی که تهی گردد از خون دلم پر کن وانگه می صافی را با درد میامیزید

هر کرا با خود مصاحب میکنی بنگرش تا خویشتن چون میزید

سعادت بین که سلطان دو عالم غلامی از دو عالم بر گزیده