زیبایی

گم شد ز نظر آن همه زیبایی و آثار وین حال فرا یاد من آورد وطن را

زان سایه که افکندی بر خاک گه جلوه دارند همه خوبان سرمایه زیبایی

لعل شاهد نشنیدیم بدین شیرینی زلف معشوقه ندیدیم بدین زیبایی

ترکند به اصل اندرو شک نیست ولیکن از خوبی و زیبایی خورشید زمانند

روح زیبایی اگر بودی مصور شخص روح نو‌بهار خوبی ار بودی مجسم نو‌بهار

همه شیران بده در حمله او چون سگ لنگ همه ترکان شده زیبایی او را هندو

آن روی به نیکویی خورشید جهانستی وان یار به‌ زیبایی چون حور جنانستی

آنرا که هنر نباشد و پایه بخت هرگز نشود کسی بزیبایی رخت

سرو خواند، با تو خود را راست، اما راست نیست سرو را این حسن و زیبایی که قدت راست نیست

ور بود شهباز را بر پای بند آن مبین چستی و زیباییش بین