زیب

در فراق رویت ای زیبا نگار من ز دیده خون دل آورده ام

نظر ز صورت زیبا بگو بپوشاند کسیکه گفت بپوشان جمال زیبا را

ماهیست کز آن روی چو ماهت خبرم نیست وان چهره زیبای تو پیش نظرم نیست

گر صورت مملکت مصور گردد رای ملک الملوکش افسر زیبد

رخی دارد به ‌زیبایی مثل همچون رخ عَذ‌را لبی دارد به شیرینی سمر همچون لب شیرین

هرچه هست و بود خواهد بود نیز هست اورا جمله زیبا و عزیز

تو مپندار که از غایت زیبائی و لطف نقش روی تو در آئینه پندار آید

این گل خوش بوی رنگش در چمن شرمسار از چهره ی زیبای تست

ای خوش آن ملت که از تو زیب دید مغز اهلش تا به محشر طیب دید

راه زد بر تو جهان و برد فر و زیب تو چند خواهی گفت مطرب را: فلان راهک بزن؟