زیادی

مرا به نقش و نگار سفینه حاجت نیست چه زیوری‌ست زیادی به روی زیبایی

و چنان که درونی جوز سوختن را شاید و آن را شاید که بر مغز بگذارند تا مغز همیشه در خانه وی باشد و تباه نشود، ولکن در جنب مغز مختصر بود، توحید عامی و متکلم نیز آن را شاید که مغز وی را و آن جان وی است، از آتش دوزخ نگاه می دارد، ولکن اگرچه این کار بکند از لطافت مغز و روغن خالی باشد و چنان که مغز جوز مقصود است و عزیز است، ولکن چون با روغن اضافت کنی از گنجانده ای خالی نیست و در نفس خویش به کمال صفا نرسیده است، درجه سیم در توحید نیز از تفرقه و کثرت و زیادی خالی نیست، بلکه صافی به کمال توحید چهارم است که اندر آن همه را حق داند و بس و جز یکی را نبیند و خود را نیز فراموش کند، و در حق دیدار خود نیست شود چنان که دیگر چیزها نیست شد در دیدار وی.

همواره همیدون به سلامت بزیادی با دولت و با نعمت و با حشمت و شادی

شاد زیادی زتن و جان خویش وانکه بتو شاد، بشادی زیاد

به اغیار آنقدرها می‌توانست از وفا دیدن چه می‌شد گر زیادی یک نظر هم سوی ما کردی

جاوید زیادی به شاد کامی شادیت بر افزون و غم به نقصان

شود آبادی کشور ز زیادیها کم پس رود دولت، چندانکه ستم پیش رود

من هر چه زیاد از توکنم وصف چو بینم از وصف من وصد چومن از حسن زیادی

زین خایه وی جای زیادی بد و محتاج بر خایه اغیار، به رسم یدکی شد

حیاتی از حقیقت با زیادی دهد او را پس از موت ارادی