زهدفروش

گو زهدفروشان همه دانند که ما را باگردش مینا نبود خواهش مینو

باده نوشی که در او روی و ریایی نَبُوَد بهتر از زهدفروشی که در او روی و ریاست

مبوس جز لبِ ساقی و جامِ می حافظ که دستِ زهدفروشان خطاست بوسیدن

در کشور این زهدفروشان نتوان یافت یک صومعه کان راه به بتخانه ندارد

این زهدفروشان ز خدا بیخبرانند این دست و دهن آب کشان پاک برانند

از پرده کار زهدفروشان برون فتاد روزی که پا به دایرهٔ امتحان زدند

نوبهٔ زهدفروشانِ گران جان بگذشت وقتِ رندی و طرب کردنِ رندان پیداست

یک چند چو گاو مانده از کار شو زهدفروش و پارسائی

لای خم فیضم وطنم ساغر دردست در صومعه زهدفروشان ننشستم

گر ز تغیر به رسم زهدفروشی گویم صد لعنت خدای به شیطان