زنگبار

به روی‌کار نیاید، هنر، ز صاف‌دلان که عرض جوهر خود، زنگبار آینه است

این روستا در دهستان زنگبار قرار داشته و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۱۴۰نفر (۳۳ خانوار)

اباضیه که هم از تسنن و هم از تشیع جداست هرچند از نظر شمار پیروان در مقایسه با سنیان و شیعیان گروه کوچکی به حساب می‌آید، اما از نظر تاریخی جریانی بسیار مهم است. امروزه اباضیان بیشتر در شمال آفریقا، شرق آفریقا (به‌ویژه جزیره زنگبار) و عمان سکونت دارند. عمان تنها کشور مسلمانی است که کیش اباضی در آن مذهب اکثریت است، پادشاه آن نیز این مذهب را دارد و بر پایه داده‌های کتاب واقعیت‌های جهان سیا حدود ۷۵٪ جمعیت آن اباضی مذهب به‌شمار می‌روند. البته در گذشته اباضیان در پهنه بسیار گسترده‌تری (حتی در اندلس) می‌زیستند.

تشکیل این مستعمره به بنیادگذاری سکونت‌گاهی آلمانی توسط کارل پترس در حدود دولت زنگبار شد. هنگامی که سلطان زنگبار مدعی حکومت بر سرزمین‌های مستعمره‌شده به دست آلمانی‌ها شد، اتو فن بیسمارک-صدراعظم آلمان- پنج کشتی جنگی برای دفع او فرستاد، نتیجه آنکه سرانجام آلمان و بریتانیا به تفاهم رسیدن تا سرزمین‌های مورد بحث را میان خود بخش کنند و سلطان زنگبار هم راهی جز پذیرش پیمان ایشان نداشت.

سحرگه چو شد لشکر زنگبار فراری ز خورشید از کوه و غار

این روستا در دهستان زنگبار قرار داشته و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۵۳۱ نفر (۱۱۹ خانوار)

زنگبارمرکزی-جنوبی یکی از استانهای کشور تانزانیا می‌باشد که در جزیره زنگبار قرار گرفته است. شهر مرکزی این استان کوانی نام دارد.

مدارک تاریخی نشان می‌دهد که خط و متون عربی از قرن ۹ میلادی به این سو در آفریقای شرقی یافت می‌شده‌اند. مدارک تاریخی همین‌طور نشان می‌دهند که زبان سواحلی برای اولین بار در قرن ۱۶ یا ۱۷ میلادی با خط عربی نوشته شد. با گسترش دین اسلام در سواحل اقیانوس هند در شرق آفریقا، الفبای عربی نیز از مناطق شمالی سواحلی زبان (مومباسا، لامو، جزیره پاته، و بعدتر زنگبار) به سوی جنوب و تا شهرهای ساحلی شمال موزامبیک امروزی، مثل آنگوش گسترش یافت. گسترش خط عربی برای نوشتن زبان سواحلی ابتدا در بین حاکمان و عالمان عالی رتبه و سپس،‌ از آنجا که از گسترش تعداد اشعار و نامه‌های سواحلی زبان پیداست، به بقیهٔ جمعیت سواحل شرق آفریقا گسترش یافت.

چون کاروان آینه از زنگبار چرخ در گلخن جهان پی خاکستر آمدیم

تا تن به جاست، جوهر جان را صفا مجوی آیینه در غبار بود، زنگبار را

زنگبار شمالی یکی از استانهای کشور تانزانیا می باشد که در جزیره زنگبار قرار گرفته است. شهر مرکزی این استان امکوکوتونی نام دارد .

تو گفتی که در خطهٔ زنگبار ز یک گوشه ناگه در آمد تتار

این روستا در دهستان زنگبار قرار داشته و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۳۴۴نفر (۷۲ خانوار)

زنجیر زلف او چو اسیران زنگبار دلها قطار بسته به دنبال یکدگر

در تانزانیا، جوامع مسلمان در نواحی ساحلی متمرکز شده‌اند و بخش اعظمی از مسلمانان نیز در نواحی شهری، به‌ویژه در امتداد مسیرهای کاروان‌های سابق، متمرکز هستند. بیش از ۹۹ درصد از جمعیت مجمع الجزایر زنگبار مسلمان هستند. بزرگترین گروه مسلمانان در تانزانیا مسلمانان سنی هستند و اقلیت‌های قابل توجهی از شیعه و احمدیه را نیز دارند. بر اساس تحقیقات مرکز تحقیقات پیو که در سال ۲۰۱۲ انجام شد، ۴۰ درصد از جمعیت مسلمان تانزانیا سنی، ۲۰ درصد شیعه و ۱۵ درصد احمدیه هستند، اکثریت شیعیان در تانزانیا اسیایی/هندی تبار هستن. علاوه بر این، زیرمجموعه کوچکتری از پیروان اباضیه و همچنین مسلمانان غیر مذهبی هستند.

جایزه نقره ای «دهو» بهترین فیلم سینمایی از بیست و دومین جشنواره فیلم زنگبار تانزانیا

در ملک پادشا چه که عالم شود خراب از مرگ زنگئی خلل زنگبار نیست

خاطر روشندلان بسیار صائب نازک است می توان کردن به آهی زنگبار آیینه را

به‌گرد رزم چو در زنگبار خورشیدم به پشت رخش چو بر بوقبیس عمّانم

مشربش زنگبار و آشیانش در ختن سیر او بر دشت سیم و غوص او در بحر قیر