زنهاری

گردبادش جلوه انگشت زنهاری کند دامن دشتی که گرم از سینه مجنون بود

در عدم هم اجزایم دستگاه زنهاری ست این غبار بر هر خاک خط‌ کشنده می ریزد

از غبار خط یکی صد گشت پیچ و تاب زلف شد علم انگشت زنهاری ز گرد این سپاه

به دور چشم او انگشت زنهاری است هر مژگان که از بیمار بدخو روز و شب غمخوار می پیچد

صورت انگشت زنهاریم و قدی می‌کشیم در بلندیهای ناخن‌گردن ما را سری‌ست

من دل بتو دادم که بزنهار بداری زنهار مخور بر دل زنهاری زنهار

از ایمنی که کندشان عجب نباشد اگر کند روان بر زنهاریان خود زنهار

جانش از درد و غبین تا لب رسید جز عمادالملک زنهاری ندید

زیر دامن کعبه راآهوی زنهاری بود در نقاب مشکفام آن دیده مردم شکار

شمع بر بالین من انگشت زنهاری شود برگ گل چون لاله گردد داغدار بسترم