زنهار

طایر یک بال نتواند فلک پرواز شد بی حضور دل مبر زنهار نام الله را

در کشتن عاشقان از این بیش مکوش زنهار مبادا که گزندی رسدت

زنهار که بر شیوهٔ آن چشم خیالی فتنه نشوی ز آن که در آن فتنه فنی هست

به زنهار یزدان درون جای یابی اگرجای جوئی تو در زینهارش

ما ز جامه احرام را کفن زنهار مشو چو مرده دلان غافل از سفیده صبح

ای بلند اختر جوان بختی که هر ساعت سپهر اختران را پیش تخت تو به‌ زنهار آورد

گر ای دون که‌ه زنهار خواهی ز من سرت برگذارم ازین انجمن

تا نکنی غرق نیل نفی هوی را زنهار ارنی مگو که میشنوی لن

چون تو کسی را ندهی زینهار خلق نداردت به زنهار خویش

چون بود شه سوار و بنده سوار؟ نبود این روا مگو زنهار