زندانی

شگفت آید مرا بر دل ازین زندان سلطانی که در زندان سلطانی منم سلطان زندانی

تو در تن غافل از جانی چه حاصل اسیر چاه و زندانی چه حاصل

چند دستم شانه زلف پریشانی بود؟ آرزو در سینه من چند زندانی بود؟

تا کنون از استواری علت اولا نیافت زندگانی را چو ترکیب تو زندانی دگر

بیدل تو جنونی‌کن و زین‌ورطه به‌در زن عالم همه زندانی تقلید و رسوم است

زندانی غم باش که در شرع محبت صیدی که نشد کشته درین بند حرام است

آن پسر هنگام خط از خانه می آید برون یوسف من تا به روز حشر زندانی بود

به کنج بندگی آزاد بنشین که ملک مصر زندانی نیرزد

برج زندان را شکست ارکانیی هیچ ازو رنجد دل زندانیی

سختی چاه شد و زحمت اخوان بگذشت رو عزیزی بکن ای یوسف زندانی من