زفیر

آتش ‌کشد نفیر و ز دل برکشد زفیر خصم ترا به حشر مقر گر سقر شود

دلی دارد و یک جهان درد دل لبی دارد و صدهزاران زفیر

نخستین اجرای بین‌المللی او در سالن مشهور «لا اسکالا» در شهر میلان بود که در نقش «موزِتا» در اپرای «لا بوهم» (اثرِ «جاکومو پوچینی») به کارگردانی «فرانکو زفیرلی» هنرنمایی کرد و پس از آن در بسیاری از سالن‌های اپرای اروپا و آمریکای شمالی، نقش‌های اصلی اپراتیک را ایفا نموده است.

حاسدت در بند زندان زنده ماند مدتی تا ز اقبالت خورد هر ساعتی‌ گرم و زفیر

گر مشتریست اختر بدخواه جاه تو او سوی خود کشد بزفیر اندر آسمان

لئون ریویل (آلن کاردک) به عنوان یک معلم با پس‌زمینه علمی ناچیز (او هرگز وارد دانشگاه نشد) تصمیم گرفت که شخصاً به تحقیق بپردازد. او که خود مدیوم نبود شروع به همکاری با تعدادی مدیوم نمود و لیستی از سوالات گوناگون تنظیم نمود تا در حضور ارواح مطرح کند. به زودی کیفیت ارتباطات به نظر رسید که ارتقاء یافته‌است. در جریان این ارتباطات، روحی که خود را زفیرو معرفی می‌کرد به او گفت که وی در زندگی قبلیش کشیشی به نام «آلن کاردک» بوده‌است.

گفت بدان ای پادشاه که آن روز گذشت و آن بساط را زمانه درنوشت تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ ما را سر برنهاد وَتُذِلُ مَنْ تَشاءُ ترا زفیر داد. آن روز که طوق عبودیت بر گردن وقت ما نهادی و درِ شادی بر خود بگشادی عشق می‌گفت که «هم اکنون باشد که من از کمین کمون ظاهر شوم و در تو به قهر ناظر شوم و از عز سلطنت به ذل عبودیت گرفتار کنم و از خواب غفلت بیدار کنم» تو پنداشتی صید کردی و در قید کردی نمی‌دانستی که در عالم عشق کار برخلاف مراد بود:

و الزفیر حسیس النار و هو صوتها.

ز دوستان تو آواز رود و بانگ سرود بر آسمان شده وز دشمنان زفیر و انین

تفاوتی نگذاری میان دشمن ودوست هزار فرق زفیروزه است تاکاشی

در زیر بار جرم و زلل مانده چون خزان از هر سوئی شهیق برآورده و زفیر

نه از فراز و فرودم به جز نفیر و زفیر نه در تلال و وهادم به جز کلال و ملال

از آسترائوس صاحب چهار فرزند باد به نام‌های: بورئاس، ایروس، زفیروس و نوتوس شد. افسانه‌هایی که ائوس در آن‌ها نقش داشت، تقریباً به‌طور کامل شامل توطئه‌های عشقی او می‌شد. او نخست با آرس ایزد جنگ همخواب شد، که این مسئله خشم آفرودیته را در بر داشت و برای مجازات او را تبدیل به یک هایپرسکشوال کرد. معشوقه‌های دیگر او شامل شکارچی، فایتون، کفالوس و تیتون بودند، که سه تن از آن‌ها به سرزمین‌های دور دست رانده شدند.