زعر

معنی کلمه زعر در لغت نامه دهخدا

زعر. [ زَ / زَ ع َ ] ( ع مص ) کم شدن و پراکنده گردیدن موی. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ): و زعرالریش کذلک ؛ ای قل و تفرق. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || تنک موی شدن کسی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ).
زعر. [ زَ ] ( ع مص ) گائیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ): زعر المراة زعراً ( از باب فتح )؛ گایید آن زن را. ( ناظم الاطباء ).
زعر. [ زُ ] ( ع ص ) ج ِ اَزعَر، تنک موی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به ازعر شود.
زعر. [ زَ / زَ ع ِ ] ( ع ص ، اِ ) تنک موی. || موی تنک و پریشان. || جای کم نبات. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || برهنه. عریان. ( ناظم الاطباء ) || مرد بدخوی. ( ناظم الاطباء ) : دارا زعر بود ظالم ، و وزیر او بدسیرت و بدرای. ( فارسنامه ابن البلخی ص 57 ). معیوب و بداندیش و بداندرون و خونخوار بود و زعر و بدخوی . ( فارسنامه ایضاً ص 74 ). و با جلدی زعری عظیم تا بغایتی که باک ندارند که بر عامل بیک من کاه و یک بیضه رفع کنند. ( چهارمقاله نظامی ، یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
زعر. [ زَ ] ( اِخ ) موضعی است به حجاز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از معجم البلدان ): شهرکی است از دیار قوم لوط به شام و اندر وی آبادانی اندک مانده است. ( حدود العالم ).

معنی کلمه زعر در فرهنگ معین

(زَ عْ ) [ ع . ] (مص ل . ) پراکنده شدن .

معنی کلمه زعر در فرهنگ فارسی

موضعی است به حجاز شهرکی است از دیار قوم لوط به شام و اندر وی آبادی اندک مانده .

معنی کلمه زعر در ویکی واژه

پراکنده شدن.

جملاتی از کاربرد کلمه زعر

بگذراند زعرش هر که نهد سرطاعت بر آستانهٔ ما
همین گفتن نکو آید زعرفی نکو بشنو که گوش آن ندارد
کشتی چرخ غرقه ی طوفان اشک شد سیل عزا گرفت جهان را زعرض و طول
تن بدخواهت از لباس حیات همچو تیغ تو شد زعریانی
آنج زعرورو شفترنک شلیل به و سیب است آبی و توپا
زخمه ی گرز، و،صلیل سرتیغت زعراق بخراسان وری افتاد ظفر را حالی
نیم چون کعبه در قید لباس از تن پرستیها زعریانی پرندی چون کنشتم آرزو باشد
زان گره می کشت و می افکند هی وزعروسش ناله ارجع الی
اشرف لزعر (زادهٔ ۲۲ ژانویهٔ ۱۹۹۲) بازیکن فوتبال اهل مراکش است.
بگفتم آیت رحمت نزول کرده زعرش ویا که بر لب بام آمده است ماه تمام
بگفتم آیت رحمت نزول کرده زعرش و یا که بر لب بام آمده است ماه تمام