زشتی

کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ بزرگ زشتی است بنزدیک اللَّه أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ (۳) که می‌گویید آنچه نکنید.

که گر من بدی کردم از روزگار تو در بوستان تخم زشتی مکار

همواره، شماره ماه‌ها نزد خدا- از روزی که آسمان‌ها و زمین را آفرید- در کتاب خدا دوازده ماه است؛ از این‌ها، چهار ماه، حرام است. این است دین قیام و پابرجای پربها. پس در این چهار ماه بر خود ستم مکنید و با مشرکان در حال بازدارندگی کامل جنگ کنید، چنان‌که آنان به حال بازدارندگی از گزندتان با شما کشتار می‌کنند؛ و بدانید خدا همواره با پرهیزگاران است. (۳۶) جز این نیست (که) نسی فزونی در کفر است که کافران بدان سبب گمراه می‌شوند؛ آن را یک سال حلال می‌شمارند و یک سال (دیگر) آن را حرام می‌کنند تا با شمارهٔ ماه‌هایی که خدا حرام کرده‌است هماهنگ سازند. پس آنچه را خدا حرام کرده (بر خود) حلال گردانند (و) زشتی اعمالشان برایشان آراسته شده‌است؛ و خدا گروه کافران را هدایت نمی‌کند. (۳۷)

بدین زشتی که از پیشم برفتی فرامش کردی آن خوبی که گفتی

بزرگش نخوانند اهل خرد که نام بزرگان به زشتی برد

طلب دُرّ وآنگهی کشتی دُرّ نیابی نیت بدین زشتی

ای پیش نکو چهره تو حور بهشتی پوشد بستبرق رخش از خجلت زشتی

قوله تعالی: وَ لُوطاً و فرستادیم لوط را إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ گفت قوم خویش را أَ تَأْتُونَ الْفاحِشَةَ می‌زشتی کنید و ناخوب و ناسزا بدست دارید؟ ما سَبَقَکُمْ بِها پیشی نکرد بآن کار بر شما مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِینَ (۸۰) هیچ کس از جهانیان.

شرف صحبت گل محو کند زشتی خار نیکی خود نگر و جرم من خوار ببخش

کسی بنشسته با حور بهشتی چرا برخیزد از سودای زشتی

ولیکن کم و بیش و خوبی و زشتی به فرزندشان داد یزدان داور

در اوت ۱۹۱۷، دولت موقت الکساندر کرنسکی، پس از تلاش ناموفق برای فرستادن رومانوف‌ها به بریتانیا، که توسط نیکلای و پسرعموی اول مشترک الکساندرا، پادشاه جورج پنجم، اداره می‌شد، رومانوف‌ها را به توبولسک سیبری فرستاد تا از آن‌ها از موج فزایندهٔ انقلاب، محافظت کند. آن‌ها در آن‌جا در عمارت فرماندار سابق با آسایش قابل‌توجهی زندگی می‌کردند. پس از به قدرت رسیدن بلشویک‌ها در اکتبر ۱۹۱۷، شرایط آن‌ها سخت‌تر و صحبت در دولت در مورد محاکمهٔ نیکلای بیشتر شد و بی‌احترامی به این خانواده، شدت گرفت. نگهبان‌ها برای توهین به دختران نیکلای، نقاشی‌های زشتی را روی حصارها می‌کشیدند. در ۱ مارس ۱۹۱۸، ۱۰ خدمتکار آن‌ها اخراج شدند و آن‌ها مجبور شدند کره و قهوه را کنار بگذارند.

با وجود آنکه سلاطین و فرمانروایان راغب بودند وصال را در کنف حمایت خود درآورند اما وصال کمتر گرد این‌گونه مجالست‌ها می‌گشت و از راه کتابت قرآن مجید نیاز مادی خود را برطرف می‌کرد. وی به فرزندان خود می‌گفت: شعر نیکو صنعت است ولی شاعری حرفه زشتی است زیرا آن دریایی از دانش و فنی از حکمت است و این نوعی گدایی.