زراعت

برخی بیشتر از باشندگان این ولایت مصروف زراعت اند و زنده گی اکثریت خانواده‌ها از این طریق تأمین می‌گردد. زمین‌های زراعتی این ولایت ۴۳٬۹۲۱٫۴ هکتار خوانده شده که از جمله ۳۲٬۶۹۱ هکتار آن آبی، ۱٬۱۱۲۰ هکتار آن للمی و ۱۱۰٫۴ هکتار آن دولتی است و به شکل متوسط ۱۰٬۹۸۰ هکتار زمین آبی این ولایت را باغات تشکیل داده‌اند.

و چهارم برزیگر بچه‌ای توانا، با زور، و در ابواب زراعت، بصارتی شامل و در اصناف حرائت هدایتی تمام، در عمارت دستی چون ابر نیسان مبارک و در کسب قدمی مانند کوه ثهلان ثابت.

خاک وطن جمله زراعت شود کار وطن جهد و قناعت شود

چندانکه بکردند زراعت مردم هرگز دیدی که جو بیارد گندم؟

کُندُز یا قُندوز یکی از ولایت‌های شمال شرقی افغانستان است که مرکز آن شهر کندز می‌باشد. ولایت کندز بیش از ۱ میلیون و ۱۶۰ هزار نفر جمعیت دارد که تقریباً ۷۰ درصد آنها از دامداری و زراعت عاید معاش می‌کنند. این ولایت دارای هفت ولسوالی است و بزرگ‌ترین آن ولسوالی امام‌صاحب می‌باشد.

گر در آن عمر طاعتت بودی، بهر عقبی زراعتت بودی؛

تخم دانش بگیر و آب عمل در زمین دلت زراعت کن

به شهری کش از بس هوا بود سرد ز سردی کس آنجا زراعت نکرد

جامعهٔ عرب هورنشین معمولاً به سه پیشه مشغولند، دستهٔ نخست به پرورش گاومیش می‌پردازد و دستهٔ دوم به کشت برنج، گندم، جو و ارزن مروارید می‌پردازند همچنین پرورش گاو و گوسفند نیز از دیگر فعالیت‌های آن‌ها است. کشت برنج در این میان اهمیت ویژه‌ای دارد که در زمین‌های کوچکی که ماه آوریل خالی می‌شوند و در میانه ماه مه به زیر کشت می‌روند انجام می‌شود. در این منطقه فصل زراعت بر پایهٔ موقعیت ستارگان تعیین می‌شود.

جامی اگر یافت درین کشتزار فکر تو بر کار زراعت قرار

۱- کاشف‌السلطنه، حاجی محمد میرزا، رساله دستورالعمل زراعت چاپ، چاپ دوم، رشت، مطبعه عروه الوثقی، ۱۳۲۶ ش

نوع اول: جماعتی هستند که سبب غرور و فریب ایشان، گمان نقد بودن دنیا و نسیه بودن آخرت شده، و از این غافل گشته اند که اگر چه دنیا نقد و آخرت نسیه است، اما نه چنین است که هر نقدی بهتر از نسیه بوده باشد و اگر چنین بودی چرا هرگاه طبیبی مریض را منع کند از بعضی طعامهای لذیذ، که نهایت رغبت به آنها دارد، و به جهت اینکه مبادا بعد از این، مرضی از برای او هم رسد، ترک طعامهای نقد را می کند، به امید صحت نسیه، و هرگاه شخص امینی ده دینار از او بگیرد، که بعد از یکسال یا دو سال، بیست دینار به او بدهد، دست از ده دینار نقد برمی دارد به طمع بیست دینار نسیه و چرا این قدر خود را به زحمت سفرها و خطر دریاها می اندازد، از جهت راحت بعد از این بلکه اکثر اعمال بندگان از زراعت و تجارت و معاملات، از این قبیل است، زیرا مال نقد خود را صرف می کند به امید نسیه بیشتر پس هرگاه یک نقد را توان داد به جهت دوئی نسیه، چگونه دنیای پست را که قدر محسوس در جنب آخرت ندارد، به عوض آن نتوان داد علاوه بر این، جمیع لذات دنیویه را به انواع آفات و کدورات مشوب، وعیش و عشرت آن، به چندین غم و غصه مخلوط است .

بریدند از آنجا خرید و فروخت زراعت نیامد، رعیت بسوخت

نرم باران به زراعت دهد آب چون رسد سیل شود کشت خراب