زحام

زحمت همی نمایم و هر جا که مشربیست هر چند عذب تر بود ، افزون بود زحام

ایها العشاق طیبوا و اسکروا من کأسنا و ارکبوا ظهر المعالی و ادخلوا بین الزحام

قوله تعالی: إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ... کردگار قدیم، جبّار نام‌دار، عظیم، خداوند دانا، کریم عزّ جلاله و عظم شأنه درین آیت فضیلت کعبه و شرف او نشر کرد، و بزرگواری آن فرا جهانیان نمود، گفت جلّ جلاله: نخستین خانه‌ای که نهاده شد مردمان را آنست که به مکه. خانه‌ای که مردمان همه زحام در آن آرند، و جهانیان روی بدان نهند و مؤمنان گرد آن گردند، مجاورت را، و نماز را و دعا را، و صلوات و زیارت را. خانه‌ای با خیر و با برکت، با شکوه و با کرامت. کس در آن نشد مگر با نثار رحمت، و کس بازنگشت مگر با تحفه مغفرت.

لا الفجر بقینة و لا شرب مدام الفخر لمن یطعن فی یوم زحام

خیلها چون سیلها افکند در هرسو خروش فوجها چون موجها آورده از هر سو زحام

نه از مشتری‌، کز زحام مگس به یک هفته رویش ندیده‌ست کس

فضای خلوت دل تنگ شد به شاهد رو‌ح ز بس که عیش و طرب بر دلم زحام گرفت

مشرب شیرین نبود بی زحام دعوت منعم نبود بی فقیر

چون کشانیدت بدین شیوه به دام حمله بینی بعد از آن اندر زحام

چو بر تو دهر به آفات خود زحام کند تو را ز صبر به دل بر زحام باید کرد