زار و نزار

راست چون ماه نوم کاهیده و زار و نزار کز پس ماهی بود یک روز پهلوی قمر

عندلیبان چمن را تا کند زار و نزار چاوشان چشم مستت بر گل آذین بسته‌اند

منم ز حسرت دیدار یار زار و نزار همی بگریم چون ابر نوبهاری زار

خوش خوشی در گریه شمع اشکبار گفت با پروانه زار و نزار:

رفتم از کوی تو زار و نزار با دلی پر از غصه از بر تو

زار و نزار و خسته ام و بی قرار دوست از من ای صبا ببر خبری تا دیار دوست

چو زیر چنگ همه روز مدح او گویم اگر چه گشتم چون زیر چنگ زار و نزار

قالب بد گوی تو زار و نزار خانهٔ بد خواه تو زیر و زبر

آنچنان زار و نزارست ز سوز تو کمال که چو ماه نو از ابروی تو انگشت نماست

ز هیبت قلم تو عدو بهفت اقلیم بگونه قلم تو شدست زار و نزار