ریک

شب است زلفش و روزم به زلف او ماند شبم ز حسرت آن شب شریک روز شمار

هریکی را به گوشه‌ای آویخت لشکر از دیدگان همی خون ریخت

دیده ام امریک و هم ژاپون و چین بهر تحقیق فلزات زمین

دل تاریک‌روزم را شب آمد تن بیمارخیزم را تب آمد

ز بس که گشته‌ام از فکر آن میان باریک ز چشم مردم باریک‌بین نهان شده‌ام

نشان کوچة تاریک طرّة تو نیافت نسیم گل که شب و روز در سراغ تو بود

در شب تاریک در زمین دل فرود آمد ز چرخ تا زمین را بگذرانید از هزاران آسمان

ورا نهفتن خورشید تیره گشته جهان ز نور مه شب تاریک ما بود روشن

نگردد تا چو صبح آیینه تاریک من روشن دو دست عجز از دامان شبها بر نمی دارم