ریم سین

هر چه از دل می خورم از روزیم کم می کنند در حریم سینه من دل نبودی کاشکی

در حریم سینهٔ عاشق هوس را بار نیست هر فضولی محرم خلوتگه اسرار نیست

اگر چه درد جای خویش را وا می کند در دل تو از آغوش رغبت در حریم سینه جا بگشا

ز چشم خانه آیینه بی غبارترست حریم سینه ام از رفت و روی درویشی

صائب این دل کز حریم سینه ام بی جا نشد رفته از جا تا اداهای بجا را دیده است

به لب آرام گیر ای جان غمگین یک دمی دیگر که شاید در حریم سینه بفریبد غمی دیگر

تا شوی بیباک تر در ناله ای مرغ بهار آتشی گیر از حریم سینه ام چندی دگر

گرانی گو ببر جان زانکه کردم حریم سینه منزلگاه خوبان

به باور مریم سینایی در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، در دوره‌های گذشته چنین پنداشته می‌شد که سنسکریت نیای همهٔ زبان‌های هندواروپایی و هندوستان میهن اصلی اقوامی بوده‌است که به این زبان سخن می‌گفته‌اند. از این رو، نام آریایی بر تمام این اقوام گفته می‌شد. بعدها با نادرست دانستن این نظریه، این اصطلاح متروک شد. در سدهٔ بیستم و همزمان با ظهور فاشیسم این اصطلاح در آلمان برای مدتی معمول گردید و با گفتن آن بر اقوام ژرمنی، به آن انگ نژادپرستانه زده شد. اکنون اصطلاح آریایی تنها برای اقوام هندوایرانی (شاخه آسیایی هندواروپایی) که خویشتن را خود به این نام می‌خواندند، به کار می‌رود.

حریم سینه زندان است بر دل‌های سودایی که چون غلتان شود خودداری از گوهر نمی‌آید

در حریم سینه عاشق ندارد دل قرار در صدف این گوهر یکدانه لرزد بیشتر