روی

ز بهر صبر بلبل، بی تو در گلزار می مانم تو چون گل می روی از باغ و من چون خار می مانم

بارم چو به وصل نیست زان روی بر دل ز فراق بار دارم

گلی کو روید از خاک شهید عشق می‌گوید که از من بوی خون آید مبوییدم مبوییدم

کرد در آن چاه نگاه و نشست موی کنان زد بسر و روی دست

آب آنگور بیارید که آبانماهست کار یکرویه به کام دل شاهنشاهست

ز جوی شرع آبش ده تو زنهار که تا می‌روید و می‌آورد بار

گرد ظلمی نشسته بر رویم که ندانم که چون فرو شویم