روژان

این سبک در دهه ۱۳۵۰ به پشتوانه موج تازه‌ای از آهنگسازان و ترانه‌سرایان جوان دگرگون شد. شاید بتوانیم واروژان را اولین آهنگ ساز و تنظیم‌کننده و نخستین پیشکسوت سبک جدید در این دوران بشناسیم. بعد از واروژان آندرانیک، منوچهر چشم‌آذر و بابک افشار فعالیت‌های گسترده‌ای در این زمینه انجام دادند و آندرانیک آساطوریان در همین دوران با تنظیم ترانه «نمیاد» برگ جدیدی در صفحه موسیقی جدید در ایران باز کرد.

شکیبایی در دهه پنجاه خالق ترانه زیبای دودونه با آهنگ پرویز مقصدی و تنظیم واروژان است که از ترانه‌های عاشقانه می سرود که دو ترانه او را مرجان ، خواننده مطرح قبل از انقلاب خوانده است.