روزبان

فرنگیس را دید چون بیهشان گرفته ورا روزبانان کشان

بخندید و روی از سپهبد بتافت سوی روزبانان لشکر شتافت

ز پرده به درگه بریدش کشان بر روزبانان مردم کشان

هم او گفتشان سوی زندان برند به دست یکی روزبان بسپرند

ابا روزبانان مردم‌کشان چنانچون بود مردم بدنشان

کس از روزبانان بدر بر نماند فریدون جهان آفرین را بخواند

بگفتا که ای بی خرد روزبان چه کردی بدان ماهرو کودکان؟

زند روزبانش به پهلوی و مشت همی تازیانه هزاری درشت

مرده کی دارد زبان گفتگو روزبان از گفتگو کن شستشو

به خواری ترا روزبانان شاه سر و تن برهنه برندت به راه