روحانی

همه روحانیان هر سه عالم به سجده چون ملایک پیش آدم

باده نی این آنچه می دانی بود باده نی صهبای روحانی بود

بوی عنبر می رود بر عرش و بر روحانیان گرچه جان تو خورد هم نیم شب از می نهان

صاحب دیوان نظمم مشرف ملک سخن عقل مستوفی لذتهای روحانی مرا

دگر دفتر رمز روحانیان کزو زنده مانند یونانیان

یکی جوبار روحانی است که جان‌ها جان از او یابند شده حاکم به کلیه بر آن جوبار شمس الدین

از یقین نور تجلّی چون بتافت خاک مرده روح روحانی بیافت

حیَوان گشتن و تن‌پروری آسان است روح پرورده کن از لقمهٔ روحانی

که این پسخوردهٔ روحانیان است به جسم آرزوی مرده، جانست

لاجرم حقش دهد چوپانیی بر فراز چرخ مه روحانیی