روانبخش

سوزن ‌عیسی ‌بود با رشتهٔ ‌مریم ‌قرین کاین روانبخشی روان کرده‌است بر هر پود و تار

از لعل روانبخشت، احیای روان ها شد احیا ز دم عیسی، گردید اگر ابدان

نطق انفاس روانبخش تو در لفظ حدیث از صفا چون گوهر رخشنده در آب زلال

تا زنده کنی بازش از آن لعل روانبخش ما دوش بریدیم بپای تو سر دل

اگرچه روانبخش و جان پرور است در اشعار نو لذت دیگر است

عیسی دمی که بود روانبخش مردمان در زیر گل چو آب روان شد دریغ ازو

حسن خوبان فریبنده ز دریای تو موج است ابروی همه از حسن روانبخش تو دیدیم

روانی لفظ روانبخش او ببرد آبروی نسیم سحر

یارب بکه گویم غم دل را که بمردم از حسرت آن لب که روانبخش مسیحاست

بر در میکده بس خضر روانبخش بود گر بظلمات خضر آب روانی دارد