رهنمونی

وز آن پس بدو گفت کای نیکمرد تو را رهنمونی به ایدر که کرد

مرا به درگه تو خواجه رهنمونی کرد که من غلامم و او خواجه هم زخواجه بخواه

تو استادی و ما را رهنمونی گرفته هم درون و هم برونی

برین رنجها برفزونی کنید مرا سوی او رهنمونی کنید

مرا رهنمونی کند سوی شاه بدان نامور گاه شاه و سپاه

تو خورشیدی میان خاک و خونی مگر ذرات عالم رهنمونی

کاغذین جامه به خوناب بشویم که فلک رهنمونیم به پایِ عَلَمِ داد نکرد

داد عشاق ستم دیده ستانم ز جدایی رهنمونی کند ار بخت به دیوان حسابم

اگرچه حسن طاوس همایون مر او را رهنمونی کرد اکنون

به کاری رهنمونی کن دلم را که نسپارد به شیطان حاصلم را