رنگریز

قلم در دست نقاشان دوران بود مانند چوب رنگریزان

روی تو به رنگریز کان ماند زلف تو به نقش بند جان ماند

این ابر نقشبند بر این باد رنگریز در باغ و راغ صورت دیبا کند همی

نقش بند چمنش باد، ز چین لطف است رنگریز ثمرش ماه ز چرخ کرم است

چمن ز الوان شد کارگاه رنگریزی هزار رنگ ز هر جنس شد در او پیدا

ازین سنگین دلان صائب چرا چون تیرنگریزم که پر خون شد دهانم از همان دستی که بوسیدم

رخ زرد کرد آن رخ رنگریز که بالاش سروست و رخ آفتاب

خلقان به رنگریز طبیعت مده از آنک هر دست رنگرز ز نخستین سیه تر است

کردمش با رنگریز امرد شبی گفت و شنود پشت دستی زد که شد چشمم سیه رویم کبود

رنگریز لطف او، نغنوده با اشعار من مذهب این طارم پر، شمع بی روزن نکرد