رفاقت

توفیق از رفاقت ما دست شسته است امروز را،ز بس که به فردا فکنده ایم

محتشم گر به رفاقت شود آن بت مهمان از تو دین و دل و دانش دگر اسباب ز من

با رفیقی کزو امیدی نیست نه رفاقت که یاد هم نکند

در شهامت همه دانیم که بی‌مانند است در رفاقت همه دیدیم که بی‌روی و ریاست

رفاقت بد بود با عقرب و مار خطر دارد چو نادان اوفتد یار

نبسته طرف کسی از رفاقت نااهل به احتیاط بزن مشت راکه فولاد است

رفاقت به هر کس کنی صاف باش وفا پیشه با رحم وانصاف باش

ز ره روان که رفاقت ز خلق ببریدند رفیق جوی که نتوان به راه تنها رفت

گر این دشمنی از حسد می‌کنند قسم بر رفاقت که بد می‌کنند