رزمه

کارها دیده بزمها خورده کامها رانده رزمها کرده

خورشید کاسمان را سر رزمهٔ می‌گشاید یک تار می‌نسنجد در رزمه جمالت

یکی مهتری نام او برزمهر بدان رفتن راه بگشاد چهر

مر سئوال سائلان را بدره باشد زو جواب مر سجود زائران را رزمه باشد زو سلام

برین رزمه بگذشت سالی چهار که یک تن نشد چیره در کارزار

صد و سی هزار از خز و پرنیان دو صد رزمه نو حله چینیان

تو چونان دهی رزمه های نو اندر که دیگر شهان کرته گردوانی

تا که سر رزمهٔ جمال گشادی رشک دمار از مه منیر بر آورد

نافه‌های مشک بشکافد چو عطاران هوا رزمه‌های حله بگشاید چو بزازان زمین

تو آن شهی که ز جود تو هست خانه خلق ملا ز بدره و دینار و رزمه و دیباه

دادمهر یا داذبرزمهر (به طبری: دازمهر) از پادشاهان دودمان دابویگان طبرستان بود. دادمهر، پسر بزرگتر فرخان بزرگ است که پس از وی بر تخت نشست و از سال ۷۲۱ تا ۷۳۴ میلادی فرمان راند. دوران فرمانروایی وی به سبب حُسن سیاست و تدبیر پدرش، قرین آرامش و ثبات بود. از دادمهر سکه‌هایی به سال ۷۳۲ میلادی یافت شده است. ظاهراً «مال صلح» که او در پیمان بسته‌شده با اعراب، پرداختنش را تعهد کرده بود، گهگاه پرداخت می‌شد و اگر پرداخت آن قطع می‌شد، واخواست آن به جنگ و لشکرکشی نمی‌انجامید.