رخ فروز

بر آتش دل منه کاو رخ فروزد که وقت آید که صد خرمن بسوزد

رخ فروزنده آفتاب صفت نیز دل همچو رخ فروزنده

تا خطت ننگیخته خرمن زشب برگرد روز دارم از ماهیت خورشکی ایمه رخ فروز

گر از ره مروت، بر خاک ما نهی پای با آن رخ فروزان، شمع مزار مایی

برخ فروزی قائم مقام مهر فلک بقد فرازی نائب مناب سرو چمن

دخانی تو وان رخ فروزنده آتش بخاری تو وان چهره خورشید انور

لیک بجان عدو و دشمن جانت چرخ فروزد ز برق حادثه نیران

رخ فروزان به تماشای گل و لاله خرام آتش از رشک به مشتی خس و خاشاک انداز

بارگیر‌ی چرخ رفعت زیر ران رخ فروزنده چو مهر و مه بر آن

کش نشین و نوشخوار و غمزدا و رخ فروز مال بخش و زرفشان و نامجوی ای دلنواز