ربه

ماه همچون عاشقان اندر پیش فربه و لاغر شده حیران کیست

نه عجب گربه ثنای تو بیارم خورشید نه عجب گر بمدیح تو بریزم اختر

مرد فربه چو پنج گام برفت هفت عضوش ز چار طبع نهفت

مثالش با شما مشت پیاده مثال گربه و موش است و باده

شب غنچه ازان نواله بر شاخ آویخت تا گربهٔ بید باز بویی نبرد

شنید گربهٔ مسکین صدای پا و ز بیم ز جای جست که بگریزد و شود پنهان

کی فربهی عیش دهد آخور ایام کی پرورش پیل بود جانب سقلاب

قهر تو دو رخ نهاده بر زهر لطف تو سه ضربه داده بر قند

کاهلی شد گربه و نان تو خورد کار کن بی‌کار کس مزدی نبرد

ای سایه‌یِ ظهرِ سربه‌داران ـ در چشمِ تو شعرِ شعله‌زاران

این اگر گربه‌ست پس آن گوشت کو ور بود این گوشت گربه کو بجو