رباح

و قال عطاء بن ابی رباح: هی لا اله الا اللَّه وحده لا شریک له له الملک و له الحمد و هو علی کل شی‌ء قدیر قال عطاء الخراسانی: هی لا اله الا اللَّه محمد رسول اللَّه و قال الزهری: هی «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ».

انعم صباحا، واطلب رباحا وابسط جناحا فالقصر عالی

کافور رباحی ار بود اصلی کافور نه کافری رباحی‌ایم

مناطق صنعتی عین‌الحجر، سفید، سیدی معمر و رباحیه در این استان قرار دارند.

او تعداد روایات تحلیل خمس ارباح مکاسب در زمان غیبت را دوازده روایت می‌داند.

المص نامی است از نامهای قرآن بقول حسن. آن گه گفت: کِتابٌ أُنْزِلَ إِلَیْکَ تا معلوم شود که نام قرآن است. میگوید: قرآن نامه‌ای است فرو فرستاده بتو. ابن عباس گفت: انا اللَّه الصادق. بروایتی دیگر هم از وی: انا اللَّه افصل. زید بن علی گفت: انا اللَّه الفاصل. عکرمه گفت: انا اللَّه اعلم و أصدق. عطاء بن ابی رباح گفت: ثنائی است که اللَّه بر خویشتن کرد بسزای خویش و بقدر خویش. ابن عباس گفت: سوگند است که اللَّه یاد کرد بنام خویش و صفت خویش. قومی گفتند: معنی این همانست که گفت: أَ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ؟ و شرح این کلمات در صدر سورة البقره مستوفی رفت.

نجاح تو بمعالی هزار چون جراح رباح تو ببزرگی هزار چون صدقه

ابراهیم بن حسن بن علی شهرت‌یافته به ابن قُفطان (۱۷۸۵–۱۸۶۲م) شاعر عراقی بود. از خاندان آل رباح در نجف بود. کتابی با عنوان الرهن نگاشت و بیشتر شعر مدایح و مراثی است.

و قال عطاء ابن ابی رباح: فمنکم کافر باللّه مؤمن بالکواکب، و منکم مؤمن باللّه کافر بالکواکب یعنی: فی شأن الانوار. و قال الزّجاج: فمنکم کافر بانّ اللَّه خلقه و هو مذهب الدّهریّه.

ظلت الارباح خسرا مغرما نشتکی شکوی الی الله العمی

ابن جلجل در سال ۹۹۴ میلادی بدنیا آمد، وی تعلیم و آموزش را از فراگیری حدیث نزد ابوبکر احمد بن الفضل الدینوری و وهب بن مسرة و احمد بن سعید الصدفی و دیگران در سال ۹۵۴ شروع کرد، از همین زمان تا سال ۹۶۸ میلادی زبان عربی را نزد محمد بن یحیی الرباحی فراگرفت و بعد از آن نزد ابابکر بن القوطیه و سلیمان بن محمد الفقیه و دیگران به تحصیل و فراگیری زبان عربی ادامه داد و لیکن عشق فراگیری علم طبابت و پزشکی که از ۱۴ سالگی فراگیری آن را شروع کرده بود بروی غالب گشت، وی تا سن ۲۴ سالگی به‌طور کامل این علم را فراگرفت، شهرت وی اینقدر فراگیر شد که وی به عنوان پزشک خصوصی خلیفه هشام الموید بالله انتخاب شد.

سماح آمد رباح از قول یزدان که عشقی به ز صد قنطار برجه

اسماعیل بن ابراهیم پیغامبری بود مرسل، فرستاده اللَّه تعالی به جرهم، قبیله‌ای بود از قبائل عرب و قوم وی بودند، و از ایشان زن خواست و زبان ایشان داشت. قال عطاء بن ابی رباح: لم یتکلم بالعربیّة من الانبیاء الا خمسة: هود و صالح و اسماعیل و شعیب و محمد صلی اللَّه علیهم اجمعین. و عن ابی جعفر قال: انّ اللَّه عزّ و جلّ الهم اسماعیل العربیّة و ترک اسحاق علی لسان ابیه.

لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ ای لنختبرهم کیف شکرهم فیما خوّلوا و هذا قول سعید بن المسیّب و عطاء بن ابی رباح و الضحاک و مقاتل و الحسن، و دلیل هذا التّأویل قوله عزّ و جلّ: وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقامُوا التَّوْراةَ وَ الْإِنْجِیلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَکَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ و قال تعالی: وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری‌ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ و قال تعالی: مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی‌ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً و قال تعالی: فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کانَ غَفَّاراً یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً الآیة... و قال الرّبیع بن انس و زید بن اسلم و الکلبی: معنی الآیة و ان لو استقاموا علی طریقة الکفر و الضّلالة فکانوا کفّارا کلّهم لاعطیناهم مالا کثیرا و لوسّعنا علیهم لِنَفْتِنَهُمْ فیه عقوبة لهم و استدراجا حتّی یفتتنوا بها فنعذّبهم کما قال تعالی: فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أَبْوابَ کُلِّ شَیْ‌ءٍ الآیة و قال تعالی: وَ لَوْ لا أَنْ یَکُونَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً لَجَعَلْنا لِمَنْ یَکْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ. و قال تعالی: وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْضِ و قال تعالی: کَلَّا إِنَّ الْإِنْسانَ لَیَطْغی‌ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنی‌ قوله: وَ مَنْ یُعْرِضْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِ ای عن القرآن و التّوحید یَسْلُکْهُ قرأ اهل الکوفة و یعقوب: یَسْلُکْهُ بالیاء و قرأ الآخرون بالنّون ای ندخله.