راهی

هر روز مسافری ز راهی کردی بر او قرارگاهی

قایم برسم اوست سلیمان را نهاد تازه بخوان اوست براهیم را سنن

مرا فارغ ز من راهی به خود ده مثال شاهی ملک ابد ده

امروز به عالم نبود اهل وفا را غیر از تو پناهی گیرند برای تو شب و روز دعا را از هر سر راهی

که شه مسعود ابراهیم مسعود به گیتی پادشاه کامگار است

چشم همراهی مدار از کی که موج از جوش بحر کی تواند کشتی خود را سوی ساحل برد

راه فانی گشته راهی دیگر است زانکه هشیاری گناهی دیگر است

براهیم چون روی او را بدید زشادی رخش همچو گل بشکفید

بی‌نصیبان را هدایت مایهٔ گمراهی‌ست سایه رنگش در فروغ مه سیه‌تر می‌شود

ولی پیموده راهی آگه از کار بباید رفت و آن جا کرد اظهار