راهواری

براقی پی کنم در راهواری کنم زان پس به میدان خرسواری

می‌برد ز روی سازگاری آن لنگی را به راهواری

اگر چه همچو اشتر کژنهادیم چو اشتر سوی کعبه راهواریم

تهی‌دست کاو مایه‌داری کند چو لنگی است کاو راهواری کند

ستاده بود هرمز بر کناری میان در بسته در زین راهواری

برد لنگی به راهواری پیش پیش از بس که عذر لنگ آورد

نیم، تنگ سخنی، کز عبارت فارغ براهواری بیرون همی برم لنگی

بود با راهواری‌ش همه لنگ با چنین پی فراخیش همه تنگ

نشسته بود گلرخ در عماری بزیرش مرکبان راهواری

ز راه اندر پدید آمد سواری چو کوه ویژه زیرش راهواری