راه نشین

پناه ساخته خورشید را به مشکین چتر به فرق راه نشینان بی پناه رسید

فقر را نیز جهانبان و جهانگیر کنند که به این راه نشین تیغ نگاهی بخشند

بگذار که از راه نشینان تو باشم پایی که شود مرحله پیمای ندارم

متاع من که خرد در بلاد فضل و ادب؟ حکیم راه نشین را چه وقع در یونان؟

خصمت چو پای راه نشین باد خاکسار چندان که ره نشین بود و خاکسار پای

چون بپویی به زمین چرخ زمین تو شود خوش بهشتی ست که کس راه نشین تو شود

بدر اوج عظمت راد ملکزاده رفیع کآسمان راه نشینی است بخاک در او

شده چو میخ زمین گیر و خاک راه نشین به میخ کوبش از بسکه کوفته مهتر

سخاوت توچه خواهدزجان سنگینش؟ چه گردخیزدازاین خاک پای راه نشین؟

با منِ راه نشین خیز و سوی میکده آی تا در آن حلقه ببینی که چه صاحب جاهم