راست بین

گوشِ کر را سخن‌شناس که دید دیدهٔ کاژ راست بین که شنید

منهیی باید تو را هر سو به پای راست بین و صدق ورز و نیک رای

از برای کژنشینان دوزخ تابنده ساخت وز برای راست بینان باغ رضوان آفرید

من چو آئینه ام برابر تو راست بینی که بنده معیوبم

عزیز آن گریه و سوگند چون دید بساط راست بینی در نوردید

راحت و رنج فغانی ز خیال من و تست راست بین باش که نیک و بد افلاک یکیست

چونک خواب غفلت آیدشان به سر راست بینند و چه سودست آن نظر

کفر طریقت بود، در نظر راست بین جای صمد در نگین، نقش صنم داشتن

ختم شد بر دیده طرز راست بینیّ و هنوز جان به فکر سرو قدّت کار بالا می‌کند

نظر راست بین نکو بیند کاندرین ره نیم ز کژنظران