ذقن

از به آن روز بچربید ترنج ذقنش که به بازیچه ز نارنج ترازو می کرد

گر نیارد به نظر سیم سرشکم نه عجب زان که سیمین بر و سیمین تن و سیمین ذقن است

آن ترنج ذقنی را که به آن می نازی از خط سبز، چو نارنج هدف خواهد شد

به حیرتم که چرا زلف یار با این قرب به هر دو دست به سیب ذقن نمی چسبد

بار دندان نکشد میوه جنت صائب ما به نظاره آن سیب ذقن ساخته ایم

کی مرا ره دهد به چاه ذقن آنکه یوسف بود به زندانش

سیب ذقن گزیدن خوبان، دگر بس است هنگام پشت دست بدندان گزیدن است

گفتم که به نقل نار بهتر یا به سیب ذقنش گفت که شفتالو به

نفسش نکهت پیراهن یوسف دارد دل هرکس که ازان چاه ذقن آب خورد

تا پنجه اقبال که پر زور برآید؟ دست دو جهان در خم سیب ذقن اوست