دیک

چو نزدیک رستم فراز آمدند پیاده برسم نماز آمدند

وگر بازگردم به نزدیک شاه به طوس سپهبد سپارم سپاه

فانی محض گرد تا برهی راه نزدیکتر همین دیدم

نگنجد دو شمشیر در یک نیام به نزدیک خلق این مثل هست عام

کور گفت اینک به نزدیک آمدند خیز بگریزیم پیش از زخم و بند

به شهری که بد نامور مهتری فرستاد نزدیک او گوهری

همی گفت گرسیوز اکنون ز راه بیاید همانا ز نزدیک شاه

نزدیکتری به من ز عقلم پس سوی تو من چگونه یازم

بس که می بالد ز شوق عالم بالا به خود خاک را نزدیک شد از جای بردارد بهار

به معنی گر تو بردی ره بدان نور اگر نزدیک او باشی توی دور