دیری

می دیرینه و معشوق جوان چیزی نیست پیش صاحب نظران حور و جنان چیزی نیست

به وفای تو که تا روز قیامت باقیست عهد دیرین به قرار خود و سوگند قدیم

دیریست می زند دم ارشاد شیخ شهر آن نارسیده دعوی این کار زود کرد

کنون ای همدم دیرینه من که آگاهی ز سوز سینه من

خون او سرد از شکوه دیریان لاجرم پیر حرم زنار بست

بنشین مونس دیرینه من بنشین تازه جوانم بنشین

زبن رو که بود مولد و دیرینه مقامم نازش به عراق است، صنادید عجم را

ای علی ای امیر عرش سریر رحمتی بر غلام دیرینت

درین ره تا رهین زود و دیری چو گرد آشفته بالا و زیری

دل من و تو ز همصحبتان دیرینند مرا به ظاهر اگر با تو آشنایی نیست