دژآگاه

بیامد دژآگاه و فرمان گزید شد آن نامدار از جهان ناپدید

کنون چشم بگشا و پاداش بین چو شیر دژآگاه پرخاش بین

نه بخشایش آرد بروبر نه مهر دژآگاه دیوی پرآژنگ چهر

بنش ژرف و پهناش کوتاه بود بدو بر به رفتن دژآگاه بود

همان گرگ و یوز و دمنده هژبر پلنگ دژآگاه و درنده ببر

با دژآگاه (‌نادان و بی‌تربیت‌) مرد همراز مباش‌.

ازین هولناکی روان خواره ای دژآگاه دیوی و پتیاره ای

چون به‌ انجمن خواهی نشست نزدیک‌ مردم دژآگاه منشین که تو نیز دژآگاه نباشی.

بدان ره که آدم نشان داد رفت چو شیر دژآگاه چون باد تفت

گمانی که من چون توام ناسپاس چو گرگ دژآگاه ناحق شناس