دوستگان

به دستم دوستگانی داد جام خاص خورسندی که‌خاک‌جرعه‌چین‌شدخضروجرعه آب حیوانش

دوستگانیش فرستاد که در دولت و جاه نیست یک دوست به اطراف جهان همبر او

نرگسش در عین مستی دم به دم چشم مرا ساغری از خون لبالب، دوستگانی می‌دهد

که رامین را به تو دیدم سزاوار تو او را دوستگانی او ترا یار

به بزم خویش مرا پیش خاصگان بنشاند به دست خویش به من بنده دوستگانی داد

این دل که ز عشق می خورد خون با دشمن خود به دوستگانیست

شاید که دهی به دوستداری آن ساغر مهر دوستگانی

به عشرت نشسته دو سرو جوان پیاپی شده دوستگانی روان

تمام اوست که فانی شدست آثارش به دوستگانی اول تمام شد کارش

خیز تا دست طرب یک دم، به جام می زنیم دوستگانی بر رخ ماه مبارک‌پی زنیم