دورنگی

قصاب جهان چون به عناد است و دورنگی جا داده در آغوش بهار تو خزان را

چو هست رای دورنگی دگر درنگ مکن سر وفاق نداری در نفاق مزن

در جگرم شهد، شرنگی کند در قدحم باده دورنگی کند

دلم ز رنگ دورنگی گرفته چند کنم سواد شعر قرین با بیاض شعر به هم

دورنگی گل رعنا پدید شد به خزان چو ساختی قلقلی لاله خطایی را

وین دورنگی را زمان خوانیم ما از دمادم گشتنش نگرفته پند

دورنگی نیست ما را با تو الأ همین بخت سیاه و روی زردی

گشته باطل ز عکس دیوارت آن دورنگی که داشت لیل و نهار

تا ز چرخ آید دورنگی روز و شب روزگارت رام و چرخت بنده باد

درست نیست دورنگی میان ظاهر و باطن بگو شکسته نویسند، توبه نامه، ما را