دندان مزد

نیزهٔ چون مارش از بر چرخ ساید نیش او ماهی گردون به دندان مزد دندان آورد

به دندان مزد جان خواهی که آیی یک زمان با من گواه آری روا باشد حریف آب دندانم

از بن دندان به دندان مزد تو جان دهم جای دگر مهمان مشو

چون موسی آب خواست گفت یا موسی از چون منی آب خواهند؟ آنک سنگ و عصا بر سنگ زن و مراد خود برگیر. چون عیسی نان خواست. گفت یا عیسی از چون منی نان خواهند؟ فرمان داد به جبرئیل تا گرده چند و لختی بریان بر خوان نهاد و بایشان فرستاد، گفت یا عیسی مراد خود برگیر. چون نوبت بمهتر عالم رسید، شب قرب و کرامت که او را حاضر کردند گفت ای دوست ما مهمان آمده دندان مزد چه خواهی؟

سگ کوی تو را هر روز صد جان تحفه می‌سازم که دندان مزد چون اوئی ازین کم برنمی‌تابد

من این تحفه طرازیدم به دندان مزدشان آری عروس آخر چو هدیه دید دانم روی بگشاید

دندان مزد سگان کویت بپذیری اگر روان فرستیم

زانکه هرگز به هیچ دندان مزد بر سر خوان آسمان ننشست

یار خندان لب نباشی سرو سندان دل مباش مرد دندان مزد نبوی درد دندان کن مباش

باین راه دراز و لقمه تلخ مرا پا رنج و دندان مزد باید