دم سرد

دیده بر راه مانده با دم سرد تاز لشگر کجا برآید گرد

ز عشق قطره چاتک بادم سرد رقابت با صدف چون مور می کرد

گفتم چشمم گفت که بس بی آبی گفتم نفسم گفت مکن دم سردی

ز تند بادادم سردم ار نترسیدی فلک براندی بر اب چشم من زورق

اندیشه عشقت دم سرد آرد بار تخم هوست میوه درد آرد بار

عقل اگر پند می ‌دهد مشنو چه شنوی وعظ واعظ دم سرد

روا مدار که عازج شوند ماهی و مرغ بر اشگ گرم و دم سرد صبحگاهی من

فسرده از دم سرد خزان نخواهی شد به آه گرم گل خود اگر گلاب کنی

خنک شمامه فروش نسیم باد سحر که می زند دم سرد از هوای بواسحق

برگ سبزی که نگیرد ز بهاران خط راه از دم سرد خزان نغمه رخصت شنود